De blinde vlek

Gerd Boeren|www.ezzulia.nl


In de dikke halve eeuw dat Jo Claes op deze aardkloot vertoeft, schreef hij al een aardig oeuvre bij elkaar. Zijn schrijversloopbaan begon veelbelovend met de verhalenbundel De stenen toren die in 1985 de Prijs van het Beste Debuut won. Romans en novellen volgden, tot hij het in 2002 over een andere boeg gooide en samen met twee coauteurs non-fictie begon te schrijven. Die werken over Griekse en Romeinse mythologie, Bijbelverhalen en vooral heiligenherkenning maakten zijn naam in Vlaanderen onsterfelijk. Vorig jaar kwam Claes’ eerste thriller op de markt, De zaak Torfs. Zoals Aspe Brugge laat leven, zo koos Claes de Vlaamse universiteitsstad Leuven als uitvalsbasis. In De zaak Torfs trad hoofdinspecteur Thomas Berg aan, in De blinde vlek werkt hij aan zijn tweede case.

Het verhaal start in het Turkse Sagalassos. Op die belangrijke archeologische site leggen drie Leuvense professoren, geholpen door de meest veelbelovende studenten, oude schatten bloot. Wie denkt dat samenwerken aan een dergelijk project vriendschapsbanden voor het leven smeedt, komt bedrogen uit: er is veel haat en nijd onder de academici. De vluchtige affaire die de knappe student Simen Paulus heeft met de vrouw van één van de professoren, doet de sfeer ook al geen goed. Als er een waardevolle collectie oude munten gestolen wordt, is het hek helemaal van de dam. Er is geen bewijs maar de Turkse politie beschouwt Simen als hoofdverdachte. Daarom vlucht Simen halsoverkop naar Leuven waar hij de laatste weken van de zomervakantie gebruikt om nog wat bij te verdienen. Hij vindt een studentenjob in het Provinciehuis, een hoog, stenen gebouw vlakbij het Leuvense station. De tiende verdieping van het Provinciehuis is uitgerust met een kunstwerk, dat van ver op een eenzaam balkon lijkt. Op een morgen ligt een levenloos lichaam onder dat balkon: werk aan de winkel voor hoofdinspecteur Thomas Berg en zijn team. Thomas Berg werd recent overgeplaatst van het drukke Brussel naar het gezapige Leuven omwille van een onverkwikkelijke driehoeksverhouding die een weerslag had op zijn werk. Berg vond een nieuwe vriendin, een jonge Française, maar helemaal vlekkeloos verloopt die relatie evenmin. Gelukkig kan hij zijn tanden zetten in het mysterie van de dode aan de voet van het Provinciehuis.

Claes is een vaardig auteur en dat blijkt ook uit De blinde vlek. In een vlotlezende taal zet hij interessante personages neer om wiens perikelen je echt bezorgd bent. Of het er nu om gaat of een inspecteur zijn gestolen fiets terugvindt, dan wel of Berg uit zijn tumultueus liefdesleven geraakt: je bent nieuwsgierig en wil verder lezen. Ook de afwikkeling van het onderzoek creëert een spanningsboog. Het onderzoek gaat gepaard met vallen en opstaan en wil je wel eens het gevoel geven dat er geen schot in de zaak komt, maar net hierdoor voelt het geheel erg levensecht aan. Claes weet het trouwens zo neer te pennen dat de beelden tijdens het lezen over je netvlies flitsen. Bij het dichtklappen van De blinde vlek heb je het gevoel dat je de film zag. Een ander pluspunt van dit boek is dat je op een leuke, absoluut niet belerende manier interessante weetjes voorgeschoteld krijgt over Leuven en haar kunstwerken, maar ook over mythologische verhalen of zelfs taalaspecten. Kortom: Vlaanderen heeft er een veelbelovend thrillertalent bij!